Portrety na Szkle

Słowa zawisły w powietrzu ,
chłodne i obce ,
rysując zmęczenie na twarzy .

Kosztując każdy dzień na nowo
staramy sobie przypomnieć smak ,
rozsypanych między rozdziałami uczuć .

Dystans naszego spojrzenia ,
obezwładnia bezbarwne ciała ,
gdzieś po drodze zagubione .

Uwięzione we wspomnieniach

Wylewamy potokami Duszy ,
skaleczone marzenia ,
mimo wstrzymanego oddechu
...świtamy....

a Serca wyrywają się ku sobie.