przejście

Siedzę nad przepaścią życia,
które ciągnie w dół.
Czasem miewam chwile bycia,
kiedy jestem swój.
Rozum karci każde myśli,
pragnień dusi stos,
na krawędzi zrozumienia
płakał ze mną ktoś.
Teraz siedzę tu samotnie,
po co bywać z kimś.
Myślę sobie czy przelotnie
tęskni jeszcze dziś
smutek serca rozpaczliwie żrący w środku gdzieś
czy Ty tutaj pozostając...
znałaś kiedyś mnie?