Przewoźnik

Sami sobie byliśmy przybrani,
a teraz spoczywamy
w tym samym koszmarze,
wiosłami losu w jedność zebrani.

Morskie przypływy
zamykają oczy plażom,
okrywając je niby płaszczem,
a u mnie, pod powiekami, piasek
nie pozwalający spać.

W tym bezsennym marszu
widzę łódź zachwianą
pośród nocy, którą tracę,
widzę śniegu płatki zamiast gwiazd
i odległą tratwę...