Rzucę okiem, od tak sobie
Na to miejsce przy oknie
Gdzie jeszcze rano siedziałeś
Twój oddech skroplił się na szybie
Widać smugi, jak łzy…
Wyszedłeś a zostałeś
Nie wytarłeś…
Ciągle jesteś ?
Nadstawię uszu
By nie przegapić skrzypienia desek
Odkształciły się pod Twoimi stopami
Wiesz kiedy – gdy wychodziłeś
Muszą powrócić tam, gdzie ich miejsce
To Twoje dłonie je wyznaczyły
Przybijając gwóźdź pokazałeś granice

Której ty nigdy nie doświadczyłeś