tablice bezczynnie nudne

rzędy papierowych kwiatów
zabrania się tu rzucać krople wody
nie wolno tak bezkarnie podglądać
wywleczonych na zewnątrz ulic
w szarym prześcieradle
miejskiej przestrzeni
słychać jeszcze tykanie świata
słowa przebrane z gruzów
znikają poranione krzykiem szaleńca
tylko szczur w potrawce
błąka się po linie cienia
Życie trwa nadal
czasem tylko umieramy