Rankiem przenikam
miasto, które nie śpi
bo człowiek postawił na nim nogę
czasami nawet szpilkę wbił w fundament

Rankiem widuje
zgaszone oczy istot
pod ciężarami życia i toreb
leniwą rzeką płyną bez celu

Rankiem otwieram
Twe oczy szeptem
i obijamy się o ubytki
skacząc boso po kostce niepewności

...lecz miasto żyje