Psi los

Psi los pachnie suchym chlebem
Ręką zawisłą w pustce chłodu
Niezaspokojonym głodem
I milczącym niebem.

Pielgrzym pełen zaskoczenia
Przemaka płaszczem z kartonu.
Samotny punkt na rozdrożu słonym.
Skamieniałe westchnienie bez imienia.

W kieszeniach wymięte marzenia,
Szlachetne kamienie totemów
Kurzem zduszone, śrubą gniewu,
Handlarz przygodny wycenia.

Jeszcze dreszczem kark sili,
Krzesi mokre płomienie.
W szumie drzew miałkim ględzeniem
Ślepcy drogowskaz powiesili.

Skruszona na brzegach czara
Pęka, wina rozwieszając sznury.
Nie psi los jest ponury,
Lecz niewierna wiara.

Quid Quidem