Przyszli przyjaciele zaprosili na wycieczkę
Nie chciałem, ale byli stanowczy.
Choć z nimi, to jednak sam jestem.
Każda wycieczka kiedyś się jednak kończy.

Za oknem mijają mnie domy, ulice.
W ciemności okien śpią ludzie.
Już mi się nie chce krzyczeć,
Bo mogę ich pobudzić.

Miałem już te wszystkie chwile,
Które każdego robią kaleką.
Marzenia, projekty, drżące motyle.
I Ty zostałaś już gdzieś daleko.

Czeka mnie fajny trip potem.
Spacer przez własne szuwary.
Bo, żeby dojść z powrotem,
Musiałbym nie być aż tak stary.

Tymczasem atencja niespecjalnie łechce.
Jak zwykle inne przynosi skutki.
Na koniec dodam tylko jeszcze,
Że dobrze było mi z Wiolutkiem.

Quid Quidem