Zaklinacz smutków
Przychodzisz czasem nagle
Jak chłodny wiatr z północy
Na snów moich wybrzeżu
Wyłaniasz się jak skała
Na której morska piana
Wspomnieniem sny maluje
Gdy się rozbije o nią
Kipiąca tęsknot fala
Patrzysz w moją stronę
Jak gdybyś brzeg serca widział
Choć mgła gęsta oddziela
Zatopionych miast horyzonty
Wiatr w twoim spojrzeniu
Blask słońca wpierw powitał
Nim tchnął nadziei powiew
W mych myśli pojmane okręty
Nie mówisz nic, a smutek
Zaklinasz w słów bursztyny
I rzucasz pełnymi garściami
Na dno oceanu pamięci
Wyłowię każdy kamyk
Zanurzę się w ciemne głębiny,
Uplotę z nich wersów różaniec,
Który noc łzami gwiazd poświęci.
11 February 2011, 15:46
Zaklęty pięknem i delikatnością tego wiersza, pozostaję w zachwycie :-)
11 February 2011, 01:01
Nie przestajesz zachwycać Madziu. Jak zwykle przepiękne porównania, urzekły mnie te "słów bursztyny"...
Ściskam "prawie" wiosennie ;)
9 February 2011, 13:26
Alex... dziękuję za ten piękny soundtrack do mojego wiersza... ;)
Joasiu...dziękuję za ciepłe jak zawsze słowa i pozdrawiam serdecznie:)
8 February 2011, 21:03
Adamie Ty jesteś za tę odwilż odpowiedzialny;))
Dario, dzięki ciepłu Waszych słów u mnie już czuć wiosnę:)
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za to, że odwiedzacie moje wiersze:)
8 February 2011, 20:59
Twoje wiersze zawsze ciepłym podmuchem trącają struny serca i w pamięci mają swoją szkatułkę...
pięknie piszesz, zresztą jak zawszepozdrawiam ciepło :) mam nadzieję, że już wiosennie
8 February 2011, 19:25
Adnachielu...
Dziękuję, wiedz, że każde Twoje słowo, każda łza na dnie oceanu duszy osiada, jak perła najszlachetniejsza...
8 February 2011, 17:39
Cóż za magia... Sens ukryty w tych słowach jest jak pokój, wolność, przyjaźń i radość. Każdy wers tego wiersza przenika do wewnątrz i natychmiast roztapia się lód serca. Płyną tu ciepłe uczucia, więc i dusza wylewa swoją radość łzami oczu.