Anomalia pogodowa (gdy chmurzę się bez determinantów)

przecież kiedyś odejdę
świtem
lub nocą
spakuję duszę i pójdę gdzie oczy poniosą

to tylko 21 gram
więc udźwignę ten ciężar
(choć paradoksalnie, mój lekarz twierdzi, że mam się oszczędzać)

może być i tak
że zabiorę się z południowym słońcem
ciepło i wygodnie rozsiądę na skraju oddechu
(może będą wolne kuszetki, tak aby lędźwie nie ucierpiały)

potem stanę na wzgórku za miastem

popatrzę

pozwolę wyschnąć ostatniej łzie

prawdopodobnie będzie mi wszystko jedno
i już nie usłyszę jak pies szczeka ogonem.

28.04.2013 r