Na opak

Powiedziano, że już nigdy
Że nie można, że to kłamie
Że się skończy, nie wytrzyma,
Że upadnie nim powstanie.

Powiedziano, że jest piękne,
gdy się zacznie - przetrwać musi,
istnieć może, i jest celem,
szczęściem swej bliskości kusi.

Różnie mówią, gdzie ta prawda?
Kto rozstrzygnąć to spróbuje,
jakie kłamstwo kłamstem nie jest,
które gorzkim jadem truje?

Ile czasu spędzić trzeba
by rozpoznać; kto pojmuje
na jak długo cierpliwością
serce swe uzbroić umie?

I czy warto, czy to mądre
tak z ryzykiem poddać życie?
Może lepiej drobnej duszy
w swej emocji zostać skrycie?

Ja chcę wierzyć, że tak lepiej -
czuć i pragnąć - jest otwarcie
Otulona marzeń sferą
będę w drzwiach Twych stać uparcie.