W milczeniu

Powiedz
że mnie nienawidzisz
jak lodu i śniegu
zeszłorocznej zimy

i niech marznę

Krzyknij
przeraźliwie głośno
by przebić myśli
zaprzątnięte wciąż miłością

i niech ogłuchnę

Rzuć mnie
o naszą ścianę
najeżoną wspomnieniami
a krwawić nie przestanę

i niech mnie boli

Wolę szybko
konać z bólu
powodowanego przez słowa
nie do zniesienia

Niż umierać powoli
z każdą nanosekundą
twojego milczenia