Odbicie
Poszukując bursztynu uśmiechu twego natrafiłam na myśli;
pozostawione na dnie rozumu,
rozrzucone przez sztorm burzliwych dni i nocy.
Co myślisz O Człowieku!?
Oceanie!?
zatopiony przez życie.
O Perło wyblaknięta!
Zepchnięta na dno morza słonych łez,
gryzących latorośli
Cierpieniem okrywam swą twarz
gdy zamaczam w tobie dłonie
2199 wyświetleń
35 tekstów
1 obserwujący
30 January 2013, 21:58
Po przeczytaniu wiersza krótkie spojrzenie na tytuł i wszystko się wyjaśnia. A z tajemniczości rodzi się smutek...