Poranek wita wiosnę
barwami malachitu
horyzont wodzi przestrzeń
poprzeplatanym błękitem

Pomiędzy oziminą
a bramą wąwozu
barwi zieleń barwinek
raz niebieskim
to znowu fioletowym

Tam pod krzyżem
śpiewa już tylko cisza
okrywająca wieczność
lessowym wąwozem

Nawet mgła karmi
ludzką obojętność
tuż obok polimeru
na rozstaju kolorów
-przy drodze