Złudne

polne kwiaty stały
na obskurnym stole
urok ich wspaniały
widok mebla kole

stół tydzień cały
pięknem swym zdobiły
aż się zestarzały
na siano zasuszyły

stół jak stał stoi
wiosen już trzydzieści
choć go kornik kroi
lecz śniadanie zmieści

blask kwiatów odszedł
wodą z dzbana zmyty
stół obskurny został
obrusem przykryty