Obietnice...

Dziękuję Wam za wartościowe opinie...
Basiu...może właśnie dlatego spotykamy swoich aniołów by nauczyli nas wybaczać...Wybaczając uwalniamy się od bólu...dzięki czemu możemy zacząć żyć, kochać i być szczęśliwym...
Danusiu...Podałaś bardzo piękny, choć smutny przykład...To prawda czasem zaskakuje nas mile w nieszczęściu jak wiele dla kogoś znaczyliśmy...I to nas właśnie uskrzydla, by nadal być dobrym człowiekiem...
Grześku nic mi nie pozostało jak tylko się z Tobą zgodzić...
Jeszcze raz z serca Wam dziękuję...

... o tej co obiecała to tylko tyle można http://www.cytaty.info/mysl/zeszczesciemczy/1 ">powiedzieć...

;-)

trudno jest żyć z ludźmi , a jeszcze gorzej bez nich...czasami oni nas wybierają, innym razem my ich.
nie dając nic - niczego nie otrzymamy, dając zbyt wiele - oni się nami przejadają..
...jednak trzeba wierzyć w ludzi...ja w nich wierzę..10-lat temu spaliło mi się doszczętnie mieszkanie- nic nie pozostało...nie wielu znałam z mego blokowiska...i nie przypuszczałam nawet, że otacza mnie wielu tak wspaniałych istot wyposażonych w ogromną empatię...jak grzyby po deszczu pojawiały się przy drzwiach mego pogorzeliska zupełnie nieznane mi twarze niosące pomoc....
...właśnie w ekstremalnych sytuacjach pojawia się prawdziwe lico naszych przyjaciół...nastawionych na dawanie, lub odtrącenie..
...wiesz...myślę ,że ci drudzy chyba bardziej się boją...dlatego odchodzą

naprawdę piękny wiersz. czuć w nim kawał życia z taką czystą życiową mądrością.

A no właśnie Madziu czasem obietnice są prawdziwe do chwili pojawienia się trudnych spraw...:).

Ci, którzy tak łatwo składają obietnice, mają trudności z ich dotrzymaniem, nie czekają na nas, gdy ich wyglądamy, wracają, kiedy już ich nie potrzebujemy...

Dobrze, że piszesz o trudnych sprawach w taki sposób, że dają się ogarnąć sercem...
Pozdrawiam Gerardzie;)

Agnieszko przepiękny komentaż...dziękuję...To prawda z tymi dodatkami...jeśli któryś zaszwankuje...zaczyna się wycofywanie...Nie wiem jednak z czym trudniej żyć...mając świadomość ucieczki przed czyjąś chorobą czy też dowiadując się później o całkowitym wyzdrowieniu...?.
Ale jest w tym też dobra strona...bo jeśli w "umieraniu"znajdziesz swojego anioła...to już pozostanie on z Tobą na zawsze...Bo już nic gorszego nie może się wydarzyć...
Grażynko...po raz kolejny jesteś u mnie...dziękuję...A słabość staje się siłą w późniejszej odsłonie życia...

Gerardzie... piękny wiersz, pokazujący ludzkie słabości.. ale i wiarę w dobro. Mimo różnych sytuacji w życiu - każdy z nas ma swojego anioła :)

Pozdrawiam, jak zawsze ciepło :)

Tak masz rację . Dziękuje Gerardzie wzajemnie dużo uśmiechu :))

Smutek...jest częścią życia...ale też ma swoją granicę...po której przekroczeniu pogodny uśmiech się zaczyna :).I właśnie życzę Ci dzisiaj uśmiechu na buzi...:).