Pogrążona w emocjach próżności zapominasz kim jest człowiek czym dobro, które niby głosisz zaplątana w zło zazdrości czoła chylisz skazana na samotność odchodzisz na własne życzenie od ciepła
wystarczy pokorze złożyć pokłon i boskie dzieło do serca przytulić
ps. bierzesz do siebie, widocznie masz powód, ale pamiętaj, że nie jesteś pępkiem świata, by o tobie tylko pisać wiersze ;) ale zastanowić się nad tym możesz, wyjdzie ci tylko na dobre ;)
dobra jesteś w przysłowiach, lepiej by było, żebyś się ich jeszcze trzymała...to może kiedyś zyskasz mój szacunek.
A mnie się takie przysłowie znane przypomniało: "patrz na siebie, będziesz w niebie" a Ty w tym wierszu tak pokornie bijesz się w piersi szkoda, że znowu w cudze....