Po co...?

Pogrążeni w nicości ,niebycie
Zbyt późno zrozumieliśmy
Że światu nic do nas
Że jesteśmy dla świata
Tylko jednym z punktów
Na mapie milionów istnień.
Więzy można zrzucić,
Bezsilność pokonać,
Lecz po co i dla kogo?
Świat jest zbyt zajęty sobą,
Żeby zauważać jedną
ze swych cząsteczek.
Po co tworzyć te wiersze,
Nikomu nie porzebne bazgrały?
Jakiś kicz, który jest skazany
Na nicość, tak jak i „poeta” je tworzący.