pożegnanie z.... czasem

Po dywanie z pruchniejących kości
czołgam się do wyjścia ,w stronę strachu
by czas twój przy mnie już nie gościł.
Pływam w strugach deszczu po dachu
chłostany podmuchami mroźnego wiatru,
oczekując rządów zimy-
lato z tobą odeszło.
Próbuję myśli zapisać w owe
chwile zakute w uciekającym życiu,
spotkanie ust , głosu drżenie
zgon głosu twego
rozstania brzmienie.
Mówię złości
odchodząc zabierz mnie,
proszę przyjdż jako śmierć...