Pod batutą milczenia

Pod rozgwieżdżonym nieboskłonem
preludium milczenia dowodzi
jego wierną towarzyszką -czeremcha
sklepienie nieba-operą
ciszą -schłodzone nutki

Skrzypce od rana strojone
nocą niepościeloną
aby zagrać muzykę zmierzchu
pod kopułą nieboskłonu

A w niej bez pamięci zasłuchane
woli przemijania oddane- Perseidy
bezwolnie wiecznością spalane
do niepokonanej otchłani spadają

Tylko świerszcze -jak grały
-tak nadal grają-
wiolinowym kluczem
nutkę szczęścia zamykając
pod osłoną nocy sierpniowej
pocierają skrzydełkami
przy promyku nieba
rozgwieżdżonego
zapatrzone w batutę milczenia
u niewidzialnego dyrygenta