po płynęła
strużka słów
niczym krwi
Ablowej

te słowa
przysięgi spopieliły
się Anty
zdradziecko
a jednak
gotowe do
obrony

dla postrachu
rozstrzelano księżyc
w łunie
gwiazd spadających

tą ławkę
przestawiono
tak nie na
swoje miejsce
zamalowana
odcieniem
wymiocin
słów
padających

i tylko
kpiny
wyrzuty
ukazują
miłość
bezzębnością
twarzy

bo tydzień
padł
z twych
ust że
był pusty

ta obrączka
uwierała
w palec
serdeczny
lewej dłoni

mówię Ci
żegnam
po przez
zamknięte usta

i
po przez
strużkę
krwi Ablowej

z altaną
w tle