po całym dniu czuwania
kiedy już oczy odmawiają posłuszeństwa
moja zmęczona wyobraźnia
kładzie się koło Ciebie wieczorem
pod kołdrą w satynowe gwiazdy
ganiające kryształowy księżyc

przygląda Ci się zza filiżanki herbaty
z której para unosi się
przesłaniająca Ci twarz
zaczesuje Twoje włosy za ucho
odgarniam z policzka kosmyk kręcony
całując w czoło, w czubek mojego nosa
dając poczucie bezpieczeństwa i oddania

przelewam Twoją bezcenna duszę
do kryształowej butelki
gdzieś obok łóżka kładę
by rankiem spić z niej krople Ciebie
nim znowu utonę w Twym oddechu