flesz

płatki śniegu pośród wyschniętych traw
muskają balonik różnorodnością śmierci
byłem każdym

z niewysłanych listów
miejscem zapomnianym przez Boga

światło lustra zwalnia
odklejam się od czasu
jak owad
z błyskawicznej czerni
przechodzę w błękit

z głowy wyrasta miłość
jak miasto ziemskiego równika
ze środka zimy