Oda do Ramonesow

Piętnastej wiosny dobiegałem,
kiedy pierwszy raz ich usłyszałem.
Hej ho lets go mnie wołali i tymi wrzaskami serce me porwali.
Za pieniądze pilnie oszczędzane,
kupiłem ich utwory z wielką atencją przesłuchane.
Czarne skóry, długie włosy i starte spodnie
tak właśnie wyglądali i w tych szatach życie me zmieniali,
gdy stopniowo do siebie upodabniali.
Pierwszą ramoneskę zakładałem,
gdy "Blitzkrieg bop" słuchałem.
Włosy długie zapuszczałem i do słów "Pet cemetary" spodnie rozpruwałem.
A gdy pewną damę nieszczęśliwie pokochałem słowa "needles and pins" na zranione serce w samotności recytowałem.
I Choć wiele lat minęło,
muzyki różnej w tym czasie słuchałem,
ale o ukochanych Ramonsach nigdy nie zapomniałem!