Patrząc przed siebie
Na pejzaż chwil przezroczystych
Tylko proste linie jako kierunki
Cele martwe jak zmysły

Chwile ubogie i proste
Tryby emocji ktoś jakby zatrzymał
Bez Ciebie, w moich myślach
Wiecznością każda godzina

Każdy uśmiech grymasem zamykam
Klucz do tajemnicy nadal na szyi zawieszony
Jak mam Ci go przekazać
Gdy mimo, że obok, stoję osamotniony

Chcę Ci go podać
Niech zaskrzypi w zamku mej duszy
Niech te drzwi wreszcie otworzy
I tajemnicę na zawsze mą skruszy

A najlepiej weź go sama
Spójrz mi jak nigdy prosto w oczy
Zawieś od dziś na swej szyi
I niech moje życie inaczej się potoczy