Szron duszy

otwieram oczy
zaczynam życie
powiecie łatwe
jestescie w błędzie

gdy czuje pewnosc
świat budzi mnie
i placze rzewnie

czasami wrzasnę
słyszę swój krzyk
lecz nikt i tak
nie widzi mnie

ten świat
jest bezwzględny
dusza ma prawie
swój kres

uśmiecham się
ale szczęscie nie wypełnia mnie
i wnet odczuwam
czuję że
coś powoli nikinie

blaknąc sprawia cierpienie
mimo tego
ból wciąz trwa

przyglądam się światu
srebrą ma poświątę
nie dostrzegam duszy

włosy moje rozwiewa wiatr
dusze srebrną mam
chowa się
w mym sercu

jeszcze chwilę trwa