Trzy strofy
Ostatnio liczę słowa,
Po wizycie na scenie,
Gdzie była cegła,
paryski bruk,
jakaś awangarda,
- i paru ludzi.
Urwane kwestie, zamglony obraz,
Akt trzeci w miejsce pierwszego,
Scen wiele - zbyt jasnych dla myśli,
I ja pod widowni powierzchnią.
Wyszedłem na skinienie podświadomości,
Spojrzałem na ostatnie kadry,
Wyzierała pustka, rwany głos,
Czy to chwila, czy sen, czy marzenie,
- nie wiem.
Autor
28 April 2012, 18:05
cóż, komedia to była pomylonych idei, przynajmniej dla mojego zakresu percepcji
- co do nicku, wszystko się zgadza
Pozdrawiam
28 April 2012, 16:00
Fakt...teraz do mnie dotarło ..przecież wyraźnie pisze..
wyszedłem na skinienie podświadomości...moja wyobraźnia..
widziałam jak zamyślony przechodzisz bokiem po tych występach teatru publicznego i patrzysz zbyt daleko..właśnie w zamyśleniu...tak jakoś nijako...ciekawe czy zrobiło to na Tobie wrażenie...chyba nie...nie specjalnie byłeś myślami przy samym występie...pozdrawiam28 April 2012, 15:51
ostatnia strofa już nie jest opisem samych wrażeń ze sceny, a raczej próbą określenia przemyśleń do jakich obejrzany dramat skłania, i właśnie te przemyślenia są trudne do zdefiniowania, to również próba poszukiwania jakiegoś całościowego obrazu, stąd "pustka, rwany głos, chwila, sen marzenie"
28 April 2012, 15:29
Czy to...zamyślenie aż takie że straciłeś wątek ze sceny?ładnie napisane...przy pierwszych zwrotkach dobrze mi szło trzecia...pomóż nie wiem jak zinterpretować wiersz...zrozumieć...bardzo chcę ocenić jednak po zrozumieniu...jeśli nie masz nic przeciw...pozdrawiam