ustronnie
ostatnie dni przed zimą światów, którą nazwie wielkim wybuchem
istota po drugiej stronie przełęczy.
bliskie punkty połączone fraktalem - korytarzem obrazów w obrazach
wewnątrz zroszonego liścia. kołysanego zawirowaniami gęstości godzin.
płyną wyciszone pokoje, narasta szelest pergaminu
zamykającego się kwiatu nocy.
czy mogę doświadczyć prostoty? – gdy jest brakiem. jutra, wczoraj
teraz ... niebieski przedcień ust jak pusty dzwonek
w miejscu po déjà vu - zasnął - czas odnaleziony.
29 January 2018, 09:15
witaj Michale to nie pierwszy raz kiedy zajrzałam do Ciebie ,ale jak mi się coś spodoba to jestem:-))masz fajny styl pisania miłego dnia Ci życzę;)
27 January 2018, 17:18
Dziękuję, Kati75. Miło, że udało Ci się znaleźć coś dla siebie - cool, że jednak zajrzałaś. Pozdrawiam. ;)
26 January 2018, 10:31
Michale te środkowe strofy nie rozumiem ale bardzo mi sie podobają;)pozdrówka niewiem czemu tu nie zajrzałam prędzej;)
26 January 2018, 10:24
Magdo - Twoje słowa są jak miękki sen,
w którym odnajduję oddany wiersz.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)