Gdy niebo i ziemia do mnie przemawia

odpowiadam na mrugnięcie
każdej gwiazdy z przychylnego nieba
przewrażliwione oczy mam
łase na ciepły blask

trzymam się z nadzieją
tęczowych pomostów nad przepaścią
nieludzkie wzniesienia omijam
z potknięciami za pan brat

słucham o czym szumią wierzby
gdy wyrastają niemożliwe gruszki
zaskoczonym obiecankom
daję pstryczka w nos

nie przepuszczam okazji
wchodzę w drogę czarnym kotom
łapię szansę na szczęście
za odwrócony ogon

co miesiąc trzynastego
w butelce z czterolistną koniczyną
wysyłam sobie pomyślne życzenia
i przepis na życie grzechu warte