***

Od porozrzucanych ubrań
U progu mieszkania

Do zatrzaskiwania przed sobą
Kolejnych drzwi

Serca

Niczym przepołowiony owoc
Leżą na osobnych krawędziach łóżka
Próżno czekając na zmartwychwstanie
Ze wschodem słońca

Gdy nasze
zawsze
Zamienia się w nigdy

Czy to już czas
Mój Miły
By zacząć bez siebie
Na nowo żyć...?