Po nocy

o brzasku
świat
rodzi się jakby nowy
wyłania swe piękno
spod woalu mgieł
rześkie powietrze
i ptaków rozmowy
świeżą zieleń
zziębniętych drzew
pierwsze jaskrawe
promienie słońca
wstydliwie łapie
trawy źdźbło
a konar w wodzie
czas przelewa
mrucząc pod nosem
" quid pro guo"