nieśmiertelność

Nie mogę się zgodzić ze zdaniem, że wiersze Twoje są proste.
Łatwo trafiają do serca, ale to dlatego, że dobrze znają doń drogę...

Mój przyjaciel powiedział mi kiedyś, że niektóre rzeczy są niebieskie nie z powodu koloru, lecz poprzez pochodzenie z nieba :)
Tak samo jest z Twoją poezją.

Bo są bardzo proste, M. Nigdy nie czuję się dobrze w rolach głównych, zawsze wolałam być narratorem.🙂
Ps.Najważniejsze, że wracasz, bo wtedy "Twoje kroki czynią mnie tak szczęśliwą"!🙂

Zawsze, gdy tu wracam, czuję uszczęśliwienie, ponieważ Twoja poezja nie wiedzie tylko przez wspomnienie, ale jest pełna skupienia nad chwilą ciszy, która drąży doczesność.
Giulietkowe teksty są ufne, czyta się je jednym tchem. Nic dziwnego, że zwykle wyłaniają się na pierwszy plan :)

Pozdrawiam :)

Cześć, Rodia, nie spodziewałam się Ciebie tutaj! :)
Bardzo dobry aforyzm zostawiłeś, a ta samotność ma na imię człowiek.
Miłego!

zgodzę się z tymi różnymi adresami
wolałbym jeden

nikt nie wie po co, ale lepszy rydz niż nic
potrzeba drugiego człowieka, to potrzeba stabilności w okazywaniu swojej samotności

Andrea, Ty jesteś takim Aniołem, który mnie nim niejednokrotnie głaskał. :)
Dziękuję, uśmiech nie zniknie mi dziś po takim komentarzu, mam nadzieję, że Tobie również!:)

Toczą się dwie połowy
Każda w swą stronę
Lecz czują z tyłu glowy
Że coś im przeznaczone...

Giuli, Madziulku, jak zawsze pięknie.
Ktoś, kto tak pisze musi być głaskany piórkiem z anielskiego skrzydła.

Jak pięknie to ująłeś w jedno, Mirku.
Tak najtrudniej o tą nieśmiertelność, ale jest o co walczyć.
Miłego popołudnia ;)

Tak trudno dwa adresy złączyć w jedność z dwóch ciał i dusz. Tak trudno potem o dozgonność w miłości. Tak łatwo rzucić się na całą ziemię i stracić "twoje imię". Pozdrawiam.:)