Jabłonka

niesfornych myśli
brzęczenie
co delikatnie łaskocząc podbrzusze
wywracają na drugą stronę
i
cisza
na skraju płatków
gdy drżą
spektakl trwający zaledwie chwilę

wirują w powietrzu zanim dotkną skóry
sypią się ciepłym wierszem
na umęczoną bezsilność

a ja
dostaję u ramion piór
droga staje się lekka

Sylwia Pryga