a

wracałem z pracy, miałem przesiadkę na pociąg w aninie na trasie warszawa - otwock
było po 17, słońce, ciepło; peron pamiętam był pusty, siedziałem skierowany tyłem do głównej ulicy przy stacji patrząc na zieleń, kiedy zapaliłem papierosa napisałem, że lubię patrzeć prze suchy dym

pamiętam jak promienie słońca, przesypywały się przez zieleń, dookoła było cicho i pisałem to bodajże w wordzie na nokii e52, mój pierwszy porządny telefon

ale to były czasy

świetne jest wiedzieć co kiedy się napisało
co było w środku, a co na zewnątrz

skąd wracałeś?

też lubię i recytuję ten kawałek jak jest komu ;D

to jeden z naprawdę niewielu wierszy, z którego jestem bardzo dumny
nawet pamiętam kiedy, w jakim miejscu go pisałem, czekając na pociąg do domu heh

chciałbym pisać same takie
i wtedy by wydał na pewno tomik

bardzo lubię

też czasem myślę że to niesamowite Ewelino

też
lubię

Niesamowite jest to, że jeszcze wchodzę na tą stronę.

Tak, wiersz jak chleb, pokarm dla ducha.