W parku jak w życiu

Niemi świadkowie ludzkich uczuć
Okazałe ich pnie i konary
Od lat przyglądają się scenom
Pożegnań, miłości, kłótni, zabawy

Na ławeczce przy alejce pary
Śmiech i czułe młodości spojrzenia
Huśtawki kołyszą dziecięcą radość
I wesołe jej głosu brzmienia

Czasem przysiądą gdzieś w cieniu
Panowie zmęczeni życiem
Toczą rozmowy, kłótnie, swary
Nie będąc przed spożyciem

A w dali często śpiew żałobny
Ceremonia ostatniej drogi,
Trąbki ton "Serdeczna Matko"
Szloch, a potem spokój błogi

Tak toczy się całe nasze życie
Jak liście barwy zmienia
A drzewa pod korą w słojach czasu
Znaczą kolejne pokolenia