Zanim...

niedawne marzenia, iskrą nadziei się skrzące
teraźniejszość z pogardą unicestwia okrutnie
i myśli złowieszczych gardła niemo ryczące
mocno kalecząc duszę, oznajmiają to butnie.

uschłe drzewa nadziei, nie sięgną już dotykiem nieba
strzeliste ich wierzchołki tkwią w poddańczym ukłonie…
lecz gdy doczesność tak rani, z kolan wstać jest trzeba
zanim przyjdzie mi znaleźć się tam… po drugiej stronie.