Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ja trawa kłaniam się słońcu

Nie udźwigniesz życia
na motylich skrzydłach
nie pojmiesz krzyku świata
choć rozmawiasz z gwiazdami
a jednak u stóp Twoich
klęka król i żebrak
i ja - zgaszony człowiek
przychodzę czasem się ogrzać
pozwól mi z Tobą pomilczeć
Poezjo - Wielka Pani*

137 939 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • giulietka

    13 October 2012, 19:36

    A zatem to miłość z wzajemnością...

  • zlo282

    13 October 2012, 19:27

    albo ona mnie..

  • giulietka

    13 October 2012, 19:19

    Sebi, na pewno i ją oczarowałeś;)

  • zlo282

    13 October 2012, 19:17

    Piękny ukłon w stronę owej pani..:)

  • giulietka

    10 October 2012, 19:13

    Aga, Luterin, Darku... dziękuję, ciągle zaskakujecie mnie swoją miłą obecnością.
    Pozdrawiam serdecznie;)

  • luterin

    9 October 2012, 23:04

    Po prostu pomilczę...

  • giulietka

    9 October 2012, 21:18

    Aniu, dzięki.

    Beatko, w takim razie cieszę się, że uchwyciłaś je w locie;)

    Pozdrawiam ciepło;)

  • Gaia

    9 October 2012, 20:35

    Ulotne te wersy i zachwycają metaforami Madziu.
    Pozdrawiam :)

  • giulietka

    9 October 2012, 15:57

    Dziękuję Wam Kochani, że zechcieliście zatrzymać się tu na chwilę.
    Dodam tylko, że inspiracją ostatniego wersu są znane słowa znanego Poety:

    "Poezja to wielka pani, której trzeba się całkowicie poświęcić: obawiam się, że nie byłem wobec niej zupełnie w porządku." Karol Wojtyła

    Pozdrawiam serdecznie.

  • misiek45

    9 October 2012, 15:52

    Pięknie :)-pozdrawiam serdecznie:)