Nie udźwigniesz życiana motylich skrzydłachnie pojmiesz krzyku światachoć rozmawiasz z gwiazdamia jednak u stóp Twoichklęka król i żebraki ja - zgaszony człowiekprzychodzę czasem się ogrzaćpozwól mi z Tobą pomilczećPoezjo - Wielka Pani*
giulietka
Autor
13 October 2012, 19:36
A zatem to miłość z wzajemnością...
13 October 2012, 19:27
albo ona mnie..
13 October 2012, 19:19
Sebi, na pewno i ją oczarowałeś;)
13 October 2012, 19:17
Piękny ukłon w stronę owej pani..:)
10 October 2012, 19:13
Aga, Luterin, Darku... dziękuję, ciągle zaskakujecie mnie swoją miłą obecnością.Pozdrawiam serdecznie;)
9 October 2012, 23:04
Po prostu pomilczę...
9 October 2012, 21:18
Aniu, dzięki.
Beatko, w takim razie cieszę się, że uchwyciłaś je w locie;)
Pozdrawiam ciepło;)
9 October 2012, 20:35
Ulotne te wersy i zachwycają metaforami Madziu.Pozdrawiam :)
9 October 2012, 15:57
Dziękuję Wam Kochani, że zechcieliście zatrzymać się tu na chwilę.Dodam tylko, że inspiracją ostatniego wersu są znane słowa znanego Poety:
"Poezja to wielka pani, której trzeba się całkowicie poświęcić: obawiam się, że nie byłem wobec niej zupełnie w porządku." Karol Wojtyła
Pozdrawiam serdecznie.
9 October 2012, 15:52
Pięknie :)-pozdrawiam serdecznie:)