Dwie korony

nie miałeś wdzięku ni blasku
widziałam we śnie Twoje blizny
i wbite w powieki ciernie
i twarz
moim złem przeoraną

patrzyłeś na mnie z krzyża
najpiękniejszym ze spojrzeń

więc zdejmuję sandały i płaszcz
i wspinam się po śladach gwoździ
do nieba Twoich ran

i pójdę za Tobą wszędzie
by kiedyś złożyć głowę
jak wotum
na szafocie Twych ramion