ponownie przemyślane

Nie lubię nocnej ciszy
gdy mi dane samemu być
gdyż swą przyszłość w rozkoszy
słów snuję niczym pajęczyny nić.
Szukam szczęścia, jasnej mocy
widząc świat pełen słońca,
pełen uroku.
Mówię ci- podaj mi rękę ,
dążmy do przodu,
w chmurach i obłokach dnia
gdyż jest piękne we dwoje.
nawet kiedy bywa smutno i żle,
by wiedzieć ,że na znanej polanie
igliwie dywanem czułości się ściele.
Jak leśny duszek zaglądam
w Twe serce i nic nie ruszam-
siedząc jak świerszcz gotowy do grania
pragnąc powiedzieć- śnij kochana.
Kiedy melodia szczęścia wymaluje
w marzeniach obraz twego oblicza
jak słoneczny dzień, kolorowa noc
i upragniony sen
ponownie przyjdę do Ciebie
w chwilach ciemności.
Poznając rozkosz uniesienia
w czasie terażniejszym i po latach
bez poznawania serc rozterek
biorąc ciebie w siebie jak obrazu ramę
wiedząc iż oczy nadal będą czuły
kiedy cierpię w oddali nucąc
tańcz mnie do utraty tchu...