Menu
Gildia Pióra na Patronite

mam to po tobie

nauczyłaś mnie śmiać się przez łzy
i dzielić się niedostatkiem
że błędy swoje trzeba długo naprawiać
a innych szybko rozgrzeszać

i choćby pękło serce
tańczyć na rozbitym szkle

i nie pamiętać złego
bo dobrym trzeba być zawsze
zwłaszcza gdy wszystko jest źle

życie wtedy nie było łatwiejsze
i budziły mnie nieraz złe sny
ale nikt inny jak ty
tak mnie nie umiał pocieszać

137 939 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • 10 January 2022, 21:26

    Śliczne i tym razem zza "maseczki smutku" wygląda mały uśmiech. :)

  • Adnachiel

    10 January 2022, 16:34

    Wiersz jak inskrypcja, nasycony wrażliwością, utrwalony chwilami szczęścia oraz melancholii, ludzki i bliski.
    Credo serca.
    A nielot? Długo zastanawiałem się co mógłbym jeszcze napisać, lecz tylko taka miłość w nieśmiertelne obleka się słowa i w srebrze gwiazd je macza.

    Toi mon premier sourire
    Mon premier souvenir
    Toi qui m'a vu grandir
    Mes bras sont bien trop courts
    Tellement j'ai d'amour pour toi.

    Miłego wieczoru! :)

    od kati75, Eneida, giulietka
  • fyrfle

    10 January 2022, 10:22

    Bardzo refleksyjny wiersz, a i z pewnymi zdecydowanymi moralnie przesłaniami. Warto go czzytać wiele razy i rozważać w sercu, jego głęboką treść.