Bezcenne sekundy
Na krawędzi nocy i dnia...
Gdy dzień zaczyna już swój rytm...
Do parku który tak znam,
Uchylone żelazne drzwi…
Po drodze w mej codzienności,
Za progiem stalowej bramy...
Szukam zapachu tego wiersza
Co zmysły w duszy go zachowały...
I z mrokiem ukrytym w alejkach
Majaczą znajome kształty…
I szumią niepokojone drzewa
Zdziwieniem, że ktoś , je zobaczył…
A one już takie nagie,
Gałęzie nie sięgną do ziemi...
Tam leży zgubione ubranie
Barwione barwami jesieni…
Pachnące lekkim wietrzykiem…
Wilgocią przed wschodem słońca…
I jeszcze takim zapachem…
Co czule w dusze się wtrąca…
Szumi jeszcze fontanna...
Jakąś miłosną piosenkę...
Może natchniona czułością
Za dnia widzianym płomieniem…
Stoi drewniana ławka…
Ostygła w tych chłodach nocy,
Pamięta wciąż czułe słowa...
Gorących serc w miłosnej władzy…
Ta magia mrocznego wciąż parku
Krąży ciągle w pamięci...
A życie wraz z dniem już pędzi
I dudni biegnąc do celu ...
I dnia następnego doznania...
Znów na krawędzi dnia z nocą
Pragnie namiętnego spotkania…
I.A.Sz. 24.10.2013
Autor
28 October 2013, 18:28
Bardzo ładne,
ale żeby nie było tak smutno, a wręcz ponurasto, to wrzucę Ci taką polską podróbę
"Trzęsącego się Stefka" :P
http://www.youtube.com/watch?v=dJY8yJaejHI
Miłego podwieczorku. :)
24 October 2013, 15:53
Patrzyłam Twoimi słowami wiersza na park i dostrzegłam pośród barw jesieni smutek lub tęsknotę za czymś co odeszło ,a tak bardzo chciałoby się odnaleźc chocby ślad?..piękny wiersz Iwonko-pozdrawiam serdecznie:)
24 October 2013, 12:16
Aga dziękuje za takie ciepłe słowa i za uznanie , uroczego dnia Ci życzę.
Adamie milo mi widzieć i Twój ślad.
Pozdrawiam Was pięknie...
24 October 2013, 09:53
Wspaniały...obrazowy jest i uczucie tęsknoty i podziw dla piękna jakie niesie wraz z sobą jesienna aura.
ślicznie napisałaś... pozdrawiam:)
