Menu
Gildia Pióra na Patronite

nagle
zatrzęsła się ziemia.

burzy fundamenty,
które budowałam
na twojej zawiłej
egzystencji.

i poczułam podmuch
niesprawiedliwości.
wtedy zawaliły się ściany
o które rozbijałam
raz za razem kolana
gdy gorliwie próbowałam
się z nich podnieść.

i zjechałam w znaną już koleinę
gdy małe zadrapania
niespodziewanie obnażyły
łataną wiele razy
otchłań
którą tysiąckrotnie
zapomnieć próbowałam.

łatwo ci przyszłam.
łatwo ci poszłam.

11 340 wyświetleń
84 teksty
7 obserwujących
  • sprajtka

    19 August 2020, 15:20

    Zostaw te wszystkie rany i pozwól im się zagoić, nie sprawiaj bólu samej sobie, nie krzywdź się. Rozkwitaj, bądż piękna i każdego dnia żyj. Mamy za mało czasu, aby się smucić ;)))

  • Merytoryczna

    19 August 2020, 13:54

    sprajtko, jak opadną mi wszystkie łezki i napiszę wszystkie smutne wierszyki świata, to przyznam rację. dziękuję.

  • sprajtka

    19 August 2020, 13:47

    ....przeszłaś koło nosa
    Niech teraz obejdzie się smakiem;)