wyciszenie
nad rzeką wspomnień
głosy przyrody niosą ukojenie
pochmurne odpłynęły z nurtem
niebo granatem przebarwione
ponownie otulone białym welonem
twarz w uśmiech stroję
Krystyna A.Sz. 26.05.2016r.
Autor
75 667 wyświetleń
819 tekstów
92 obserwujących
29 May 2016, 21:08
Wszystkim dziękuję pięknie, każdemu z osobna za czytanie mnie, pozostawione słowa, zeszyty, fiszki...pozdrawiam serdecznie :)
26 May 2016, 23:34
Przyroda zawsze nas do siebie przyjmie - i ja zanajduję w niej ukojenie.
Dobrze jest mieć takie "tylko swoje" miejsce (lub miejsca) na zadumę, refleksję.
W nich uśmiech wypływa z głębi serca.
Pozdrawiam serdecznie z :-)
26 May 2016, 22:25
Ja też się mocno uśmiechnę :D
Ładnie napisane. Lubię Twoją poezję. Jest taka lekka jak motyl.