Witaj

Na szkolnym boisku znów dzwonka głos
Deszczowe chmury przywiódł tu los
W kałużach widzę piękno mórz
Nieświadoma, że nie oddychasz już

Umysł pociesza tak cicho, nieśmiało
Serce, które się właśnie złamało

Od teraz uśmiechy będą fałszywe
A zaraz za nimi spojrzenia wzgardliwe
Lecz proszę nie próbuj naprawiać mnie
Nie jestem zepsuta, ja z życia drwię

I choć w kłamstwie przyszło mi trwać
Robię to po to, by nie musieć się bać

To tylko sen, koszmarnie śnię
Lecz gdy się budzę wciąż tu tkwię

Witaj Mój Drogi tu Twoja zmora
Wszystkiego, co zostało z wczoraj...