Leżę

na szklanej szybie
gdzieś ponad
lotnością umysłu
i zmysłu

rozsypuję się i łączę
przenikam i rozbrzmiewam echem
przepełnia mnie ocean
uczuć

tam w dole
jest życie
nazwane i zmierzone
na niebie zapisani
przez Boga lub los
wszyscy ze swoim początkiem i końcem

a ja
ponad gwiazdami
na mojej szklanej szybie

już tęsknię za bólem