" Dość..."

Na powiekach, od roku...
ta sama łza
i myśli...96...
o Nim...
i o tamtych życiach, które
połączyły się w jedno
i w jednej zgasły chwili !
Bólem poszarpane serce
nie może znaleźć ukojenia,
bo ktoś cynicznie
cierpieniem moim...gra,
przywołując okrutnej chwili
wszystkie wspomnienia!
Tamtą wiosną...zakwitła śmierć,
dziś na chodnikach zdeptana cześć,
nienawiść pierwsze skrzypce gra
i słowa, które ranią do łez.
A moja dusza, obłudzie tej
ostatni raz...i z całych sił
cierpieniem krzyczy....
mam już...DOŚĆ...!!
Bo to mój runął świat,
mój narodził się ból,
to moje samotne dni
i samotne noce,
to moich dzieci płacz!
Więc proszę...DOŚĆ
z okrutnym życiem
zmaga się mój los.