***
Na milion drobnych kawałków
rozprysło się serce rzucone
w kąt zimnej obojętności
Ktoś je próbował posklejać
lecz młodymi i niedoświadczonymi
palcami z jednego miliona kawałków
dwa miliony uczynił
Później ktoś inny to serce znalazł
i nad nim się ulitował
lecz w swej nieudolności
kolejny milion kawałków przysporzył
Trzy miliony kawałków
Cztery miliony kawałków
Pięć milionów kawałków
...
Boże... ulituj się...
Niedługo wieczności całej będzie za mało
by w jedną całość to serce... poskładać
6 June 2012, 22:59
Miramijo, wiem to, do diaska wiem.
Pragnie ciepła i pragnie dawać ciepło.
6 June 2012, 20:13
Pięknie, ale myślę że te okruszki serca im mniejsze tym bardziej lśnią jak te miliony gwiazd na niebie i wszyscy je widzą-miłego wieczoru
6 June 2012, 08:59
Kropelka panowie i...cierpliwość:):):)-żarcik:)
Trudno coś doradzać jak Takich tu większość...śliczny wiersz
6 June 2012, 08:47
Dziękuję Panowie za odwiedziny :)
Marco... serce spragnione miłości nie myśli rozsądnie i ufa często zbyt pochopnie bo pragnie zaufać :)
Irku gdy sposób ten kiedyś odkryje na pewno Ci go zdradzę :) pozdrawiam :)
Romanie, miło mi i pozdrawiam :)
6 June 2012, 01:40
A może to pokaz tego, by nie ufać zbyt pochopnie...?
Źle jest łamać to, co już złamane... bardzo źle.
Bo wiele kawałków... jest zbyt małych...