Jak dwa serca..

Na brzegu morza gdzie piaszczysta plaża
Łączy się płynnie ze spienioną falą
Ziemia mierzy się z wodą niebo zważa
Na bałwany chmur zamykane dalą
Z głębiną morskich sinawych otchłani
Człowiek maleńki jak ziarenko piasku
Ogląda blask zachodu słońca ani
Mrugnie powieką z zachwytu bo łaski
Powrotu dostąpił kocha serdecznie
Bezmiar wód i powietrza połączone
Linią horyzontu trwają odwiecznie
Tak jak dwa serca sobie przeznaczone