Myślę, więc chyba jestem

Myśli się rodzą, kłębią, wirują,
dręczą, cisną, męczą, kotłują.
Myśl jak myzyka, nie zna granic,
może rozbawić lub serce ranić.
Myśli się myślą bez ustanku
w nocy, wieczorem i o poranku.
Kierują dobrem, kierują złem,
są szczęścia lub tragedii tłem.
Mogą budować, być przewodnie,
filozoficzne, tajne, swobodne.
A jak się rodzą, jak się myślą?
Skąd się biorą zanim się wyślą?
Głodnemu zawsze chleb na myśli
- wiadomo o co chodzi w myśli.
O niebieskich myśleć można migdałach
lub tonąć w myślach i tworzyć dramat.
W myślach można krzywdzić, podziwiać,
upajać pięknem, rozkochiwać.
Myśl czasem zawstydza, czasem peszy,
kusi człowieka, a ten przez nią grzeszy.
Myśli bez przerwy są aktywne.
Najlepsze myśli, to te pozytywne.
Przynoszą ulgę, nadzieję dają,
życiu piękniejsze karty rozdają.
Odrzućmy więc wszystkie myśli ponure,
bo z nimi zawsze będzie pod górę.
Aby nie było tych złych aż tyle,
pozwólmy działać w nich wyższej siłę.