Pociąg Myśli

Myśli pchają się nieproszone
Natrętne nie od wczoraj
Dziś nadto niechciane

Zajęła Pani moje miejsce
"To chyba tak nieładnie do kobiety
Może postoję?"
Bardzo mi przykro

Mnie również

Podróż mija
Wśród wydartych gęb i skrzywionych łbów
Księżyc stara się przebić przez kurtynę szyb

Już myślałem, że ten coś do mnie
A on chrap, chrap, chrap

Wygoniłem jedyną towarzyszkę tej podróży
To ona wyraziła cokolwiek poza pragnieniem osamotnienia

Bardzo mi przykro
Komu teraz zajmuje miejsce
W głowie
W którym przedziale

Jedziemy tym samym pociągiem
To nadal pocieszające

Przepraszam

To nie pociąg hałasuje
To krzywe szyny, po których jedzie
Z ludźmi jest tak samo

Zajęła Pani moje miejsce
Bardzo mi przykro

Mnie również